Neem contact met ons op via +31 70 221 2036 of laat je nummer achter en we bellen je terug!
Laat hieronder je bericht achter. We nemen binnen enkele dagen contact met je op! Wil je een reisvoorstel aanvragen? Vul dan het formulier op deze pagina in!
Fotograaf en filmmaker Hylke Knot is geen man van grote woorden, hij laat de beelden voor zich spreken. Waar hij ooit werkte aan commerciële campagnes en muziekvideo’s, vond hij zijn echte richting pas in de bergen. Daar, tussen touwgroepen en gletsjers, ontdekte hij de vrijheid en concentratie die hij in de commerciële sector miste. Zijn beelden tonen het spektakel van de bergen en het rauwe van bergsport: de vermoeidheid, het licht, de stilte, maar vooral de pure schoonheid.
Wie met hem op pad gaat, ziet een man die doorgaat waar anderen afhaken. Tijdens de Mont Blanc-expeditie liep hij met een geblesseerde knie, maar bleef gefocust op het vastleggen van de beelden. Misselijk of uitgeput, hij blijft scherp en zoekt het beeld dat iets vertelt. Collega’s noemen hem een droogkloot, en dat klopt precies. Geen poeha, geen ego, alleen een nuchtere blik en een diep respect voor het moment. Dat maakt zijn werk zo bijzonder: eerlijk, doorleefd en vol rust.
Hoe ben je ooit begonnen met fotograferen in de bergen, en wat trok je daarin het meest aan?
Voordat ik in de bergen begon te werken, was ik actief in de commerciële sector: denk aan reclames en muziekvideo’s voor namen als Armin van Buuren en Lost Frequencies. Mijn passie voor beeld begon eigenlijk door het windsurfen; ik wilde dat vastleggen. Toen ik in de commerciële wereld werkte, miste ik die sport enorm. Daardoor ben ik gaan zoeken naar iets waarin ik mijn energie en creativiteit beter kwijt kon.
De bergsport kwam op mijn pad via een oude kennis, Boris Textor. Hij vroeg me om een C1-cursus voor hem vast te leggen. Later, omdat ik mijn afstuderen steeds had uitgesteld maar al volop in het werkveld zat, besloot ik dat project te gebruiken als afstudeeronderwerp. Ik maakte toen een portretvideo over Boris en zijn passie voor off-piste skiën, terwijl ik zelf nog niet kon skiën. Tijdens dat project begon het balletje eigenlijk te rollen voor mij als fotograaf en filmmaker in de bergsport.
Echt verslaafd aan de bergen raakte ik toen ik samen met Jelle Staleman de Elbrus beklom. Op 5000 meter hoogte fotografeerde ik de groep terwijl de zon achter hen opkwam. Dat moment vergeet ik nooit meer.
Wat maakt werken in de bergen anders dan fotografie in andere omgevingen?
Filmen en fotograferen in de bergen brengt enorme fysieke en mentale uitdagingen met zich mee. Je moet jezelf goed kennen, want het is zwaar werk. Waar een klimmer alleen hoeft te klimmen, ben ik constant bezig met nadenken over compositie, licht, timing en verhaal.
Dat betekent dat je fysiek eigenlijk fitter moet zijn dan degene die je vastlegt, of in elk geval goed je grenzen moet kunnen aangeven. Communicatie cruciaal, vooral onder stress of vermoeidheid. Een goede voorbereiding is daardoor nog belangrijker dan bij andere shoots.
Tijdens de Mont Blanc-expeditie voor 3 op Reis, wat was voor jou de grootste uitdaging als fotograaf onderweg?
Dat was zo’n toffe productie, met een geweldig team. Het ging eigenlijk bijna vanzelf! Mijn grootste uitdaging tijdens die expeditie was mijn knie. Een paar dagen voor vertrek had ik een blessure opgelopen, waardoor het filmen en fotograferen fysiek extra zwaar werd. Dat is de keerzijde van dit werk: een blessure heeft direct impact op je prestaties. Gelukkig is het met wat pijnstillers en rustiger aan doen, vooral bij het afdalen, goed gekomen.
Welke foto of moment van die reis staat je nog steeds het sterkst bij, en waarom?
De zonsopkomst blijft altijd mijn favoriete moment. Tijdens die expeditie zagen we de Aiguille du Midi oplichten in het eerste zonlicht. Dat beeld is nog steeds een van mijn favorieten van die reis.
Hoe balanceer je de rol van klimmer en fotograaf: meedoen aan zo’n tocht én tegelijk beelden maken?
Soms is dat makkelijker dan andere keren. Wanneer je met mensen op pad bent die weinig ervaring hebben, heb je tussendoor vaak genoeg tijd om je werk te doen en je klim klaar te maken. Maar als je met ervaren klimmers op pad bent, moet je constant blijven communiceren over wat jij nodig hebt om je werk te doen.
Daarom is het belangrijk om vooraf goed te bespreken wat je plannen zijn en wat dat voor de groep betekent. Soms betekent het dat je eerder opstaat om op tijd op een bepaald punt te zijn, bijvoorbeeld bij zonsopkomst. Die die wil je gebruiken om de meest spectaculairste beelden te maken.
Hoe beïnvloeden hoogte, kou en vermoeidheid je manier van fotograferen?
Hoe hoger je komt en hoe vermoeider je bent, hoe selectiever je wordt. Je maakt minder onnodige beelden en focust alleen op wat echt belangrijk is. Tegelijk komt er ook een punt waarop je dingen simpelweg vergeet door uitputting. Zo ben ik op de top van Mount Everest vergeten om onze zuurstofmaskers en brillen af te zetten, daardoor zie je op de foto niet eens wie wie is!
Wat wil je met je bergbeelden overbrengen aan mensen die daar zelf misschien nooit zullen staan?
Voor mij draait het niet alleen om de schoonheid van de bergen, maar ook om het inspireren van anderen om hun eigen doelen te stellen, in de bergen of ergens anders. Ik ben in geen enkele sport een echte pro, wel fanatiek. Maar je hoeft geen expert te zijn om bijzondere dingen te beleven in de bergen. Dat is wat ik wil laten zien.
Zijn er momenten waarop je bewust de camera weglegt, om puur de ervaring te beleven?
Eigenlijk niet. Ik heb het een paar keer geprobeerd, maar daar heb ik nog steeds spijt van. Zo mis ik bijvoorbeeld een van de mooiste beelden ooit, tijdens een afdaling op de Denali, omdat mijn camera in mijn rugzak zat.
>Door te fotograferen kan ik die momenten niet alleen delen, maar blijven deze ook in leven. Wel ben ik tegenwoordig selectiever in wat ik vastleg, misschien omdat je op den duur wat verwend raakt.
Welke lessen of inzichten neem je mee uit dit soort reizen naar toekomstige projecten?
Deze projecten hebben me echt geleerd om mijn grenzen te kennen én aan te geven. Dat is iets waar ik heel dankbaar voor ben, en wat ik niet alleen in mijn werk, maar in alles meeneem.
Wie of wat inspireert jou als fotograaf in de outdoorwereld?
Renan Öztürk is altijd een rolmodel voor mij geweest. Vroeger vooral om de manier waarop hij verhalen vertelt, nu vooral om hoe hij zich staande houdt in zo’n harde industrie.
Welke tip zou je geven aan iemand die zijn eerste stappen wil zetten in bergfotografie?
Als ik aan het werk ben, sjouw ik vaak tientallen kilo’s aan camera’s en lenzen mee. Maar privé wil ik juist zo licht mogelijk reizen, dan neem ik een kleine, compacte camera met veel zoom mee. Dat maakt fotograferen in de bergen zóveel toegankelijker dan met een zware DSLR.
Bergen beleef je samen. Deel dit artikel met je klimmaat of wandelvriend!
We organiseren regelmatig (online) informatiebijeenkomsten voor verschillende programma’s. Bekijk hieronder de agenda en meld je gratis en vrijblijvend aan!
